Toch niet geheel risicoloos, want de oorlog was nog niet ten einde. Er werd gemeld dat er overeenkomst was met de Duitse bezetters over het niet gebruiken van wapens en dat het voedsel alleen uitgeworpen zou worden ter leniging van de hongersnood in westelijk Nederland. Met een fiets op massieve banden reed ik richting voormalig vliegveld Waalhaven.
Erg lang wachten was niet nodig toen een aanzwellend geronk van Rolls Royce Merlin motoren de komst van Lancaster bommenwerpers aankondigde. En daar kwamen ze heel laag aanvliegen met geopende bommenluiken. Van zo dichtbij had ik natuurlijk in de oorlog nooit geallieerde vliegtuigen kunnen zien. Wat een sensatie en wat een emotie ! En de in de buurt zittende Duitse Flak (luchtafweergeschut) hield zich koest.
Op korte afstand vielen grote hoeveelheden pakketten (juten zakken) in de weilanden voor de andere toeschouwers (ik was niet alleen) die kennelijk ook op de hoogte waren. Een aantal van hen (m/v) kon zich niet bedwingen en stortte zich met lege magen dwars door een sloot om zich een weg te banen naar het zo begeerde voedsel.
De inhoud van de zakken bestond gedeeltelijk uit blikken meat and vegetables, welfare biscuits in grote blikken en eierpoeder. Tijdens de chaos viel mijn blik op iets glinsterends in de wei. Het bleek na onderzoek een granaten ketting met gouden slot te zijn, verloren door een vrouw in de worsteling om eten. Zij heeft zich nooit gemeld om het verlies te claimen.
Dit is een kort verslag van de Operatie Manna (brood uit de hemel), een indrukwekkende belevenis zo vlak voor de bevrijding door de komst van Canadese troepen.
Afgelopen zomer 2009 dacht ik aan de komende herdenking van deze geweldige gebeurtenis. Ik heb toen met behulp van Lancaster modellen een trucfoto gemaakt van Manna. Laag vliegend boven mijn huis. De voedselpakketten zijn bruine bonen, dus toch voedsel.
