De zorg voor de geestelijk gehandicapte en geesteszieke mens door organisaties met een christelijke grondslag begon aan het eind van de negentiende eeuw. In de periode daaraan voorafgaand had de overheid zich, hoewel traag, door regelgeving de zorgtaak tot haar verantwoordelijkheid gemaakt.
Aan het begin van de negentiende eeuw was in verscheidene Europese landen een ontwikkeling merkbaar, die wees op het ontstaan van meer begrip voor de geesteszieke mens. De Code Napoleon van 1811 bepaalde dat voortdurend krankzinnigen konden worden opgenomen in daartoe bestemde gestichten. Deze wet werd uitgebreid met een besluit van koning Willem I: gerechtelijke instanties konden voortaan op verzoek ook tijdelijk krankzinnigen laten opnemen. Opname, ontslag van patiënten en het staatstoezicht op de zorg werden in 1841 bij wet nader geregeld. Een verbetering volgde in 1884: toen ontstond een wettelijke basis voor het minimale aantal doctoren en het maximale aantal patiënten per inrichting. Daarnaast bevorderde de wet het toepassen van geneeskundige behandeling, waardoor het gebruik van dwangmiddelen afnam. Geesteszieken mochten niet meer worden opgenomen in gevangenissen.
Katholieke organisaties als de Zusters van Barmhartigheid en de St. Willibrords Stichting openden vanaf het midden van die eeuw verzorgingstehuizen. In het jaar 1884 werd de Vereniging tot Christelijke Verzorging van Krankzinnigen en Zenuwlijders opgericht. Drijvende kracht hierachter was gereformeerd predikant en hoogleraar theologie Lucas Lindeboom. Hij verweet de kerken dat zij een groot aantal taken op sociaal gebied volkomen verwaarloosd hadden. Deze vereniging nam tussen 1886 en 1907 het initiatief tot oprichting van psychiatrische ziekenhuizen, zoals in Ermelo, Bloemendaal en Wolfheze. Een andere gereformeerde instelling, in dezelfde tijd is opgericht, was de vereniging voor zwakzinnigenzorg gevestigd op het landgoed 's Heeren Loo (Ermelo), tot stand gekomen door de inzet van met name de Voorthuizer predikant Willem van den Bergh (1891).
In 1927 werd met steun van het diaconaat van de Nederlandse Hervormde Kerk de Vereniging Nederlandsche Hervormde Stichtingen voor Zenuw- en Geesteszieken opgericht. Het belang van een protestants christelijke achtergrond, alternatief voor een gereformeerde signatuur, lag in de toepassing van de “psychotherapie, het inwerken op het zieleleven,…of verplegers en dokters begrijpend staan tegenover de zielenoden van een mens, diens zondebesef en genadebehoefte”. Ook de atmosfeer, aankleding en inrichting van de instelling moesten een positieve invloed hebben op de patiënten. De Vereniging was gevestigd te Voorburg. Het kerkelijk karakter van de eerste psychiatrische inrichtingen van deze vereniging bleek uit de markante kerkgebouwen, kapellen genaamd, die bij de complexen werden gebouwd.Het jaar volgend op de oprichting werd in Amersfoort een terrein aangekocht voor een psychiatrisch ziekenhuis met 250 bedden, dat de naam Zon en Schild kreeg, later uitgebreid met het tbc-hersteloord Hebron. In de jaren dertig volgden de inrichtingen Licht en Kracht en Port Natal te Assen. Deze laatste was gevestigd op een terrein van die naam die door een erfenis verkregen was. Grote boerderijen bij Assen en Westerbork werden gebruikt als buiteninrichtingen. Tijdens de moeilijke bezettingsjaren slaagde de Vereniging er in te Leidschendam het psychiatrisch ziekenhuis te bouwen , genaamd Hulp en Heil. De psychiatrische inrichtingen werden later aangeduid als P.M.C, Psychiatrisch Medisch Centrum.
De oorlogsperiode was zwaar vanwege de vordering van gebouwen door de vijand, deportatie van patiënten en schade door bominslagen. De bewoners van de vestiging te Amersfoort leden tijdens de Hongerwinter gebrek. Kort na de oorlog was de overbezetting van paviljoens groot, vanwege vernieling, ontruiming of tijdelijke in beslag name door de geallieerden van diverse panden van het collectief. De voorlopige Nederlandse regering vorderde ook ruimte, namelijk voor de huisvesting van het Departement van Handel en Nijverheid, in de gebouwen van Zon en Schild.
Verheugd was men met de terugkeer uit Londen van de zeer gewaardeerde penningmeester en stuwende kracht Hendrik van Boeijen. Deze goed protestant van de Veluwe werd na een loopbaan bij de PTT en de provincie Zuid-Holland in 1937 verrassend minister van Binnenlandse Zaken voor de CHU in het vierde kabinet Colijn en bezette daarna andere ministersposten, onder andere die van minister van Oorlog in de daarop volgende “Londense” kabinetten. In 1939 hechtte hij als minister van Binnenlandse Zaken zijn goedkeuring aan de bouw van een inrichting voor het geestelijk hulpbehoevende kind te Assen.
Het duurde vele jaren voordat de schade, materiële en personele tekorten, opgelopen tijdens de oorlog, waren hersteld. De Vereniging maakte in 1946 een nieuw begin door de aankoop van het landgoed de Oude Tempel in Soesterberg, met hoofdgebouw en andere opstallen, voor de vestiging van het hoofdkantoor, het Centraal Bureau. De band met de Nederlandse Hervormde Kerk werd in dat jaar ook nauwer aangehaald. Aanvankelijk was de psychiatrische zorg opgevat als een mandaat ontvangen van de Kerk, maar de belangstelling van de diaconieën bleek zo groot, dat de synode besloot het werk te beschouwen als uitgaande van de Kerk. Met als gevolg dat de geestelijke verzorgers, de predikanten en pastores door deze beroepen werden.
Na de oorlog trad de behandeling steeds meer uit de medische sfeer. Een sociale en opvoedkundige aanpak, er op gericht patiënten door arbeid gevoel voor eigen verantwoordelijkheid te geven, kreeg de overhand. Werken in een meubelwerkplaats, een mattenvlechterij of in de huishouding was hiervoor een geëigend middel. Doorgaans werd na een verblijf van enkele maanden meer dan de helft van de opgenomenen uit de verpleging ontslagen.
In 1938 al besloot De Vereniging dat de zorg voor het geestelijk hulpbehoevende kind ook deel van haar taken zou moeten uitmaken. Voor dit doel werd in 1953 de Stichting Nederlandse Hervormde Inrichtingen voor Geestelijk Hulpbehoevenden opgericht. Deze stichting kreeg eerst het beheer over het Hendrik van Boeijen-Oord en in latere jaren, tussen 1969 en 1973, ook over drie opgerichte inrichtingen met hetzelfde doel (de zorg voor zwakzinnigen), te weten het Eemeroord te Baarn, Borneroord in Beetsterzwaag en het Hernesseroord in Middelharnis. Uitbreiding van de Vereniging met psychiatrische bejaardenzorg kwam in de jaren zestig door de aansluiting van het Oranje Nassau’s Oord te Renkum en de oprichting van Overduin in Katwijk.
Begin jaren vijftig hadden de vijf toen bestaande inrichtingen 2000 verpleegden en 650 personeelsleden, waarvan tweederde in de verpleegdienst werkte. Begin jaren zestig was de capaciteit al toegenomen tot 2200 verpleegden en 1100 werknemers. Toen de Vereniging was uitgegroeid tot een werkverband van negen instellingen werden 3900 patiënten verpleegd en waren 3700 personeelsleden in dienst.
De confessionaliteit van De Vereniging stond in 1973 ter discussie. Deze discussie leidde tot het voorstel de statutaire binding van de bestuursleden met de Hervormde Kerk op te heffen en te kiezen voor een vereniging die het evangelie als richtsnoer voor haar werk heeft. In oktober 1977 werd bij het vijftigjarig bestaan de naam De Open Ankh geïntroduceerd en werd aangekondigd dat onder die naam het werk in breder confessioneel kader zou worden voortgezet.
De leiding van de koepelorganisatie bestond uit een Algemeen Bestuur en een Dagelijks Bestuur. De personele unie bestond uit de Stichting Nederlandse Hervormde Inrichtingen voor Geestelijk Hulpbehoevenden (gevestigd te Soest, wel aangeduid als “Stichting Soest”, zie A.3) en de Stichting Oranje Nassau’s Oord (zie D.1). De Vereniging kende een Ledenvergadering die de bestuursleden benoemde. De Geneesheren-Directeur hadden hierin een raadgevende stem en vormden later een apart onderling overleg, onder leiding van de Algemeen Secretaris.
Het overkoepelend verband bestond uit een drietal organisaties. De Vereniging hield toezicht op de psychiatrische ziekenhuizen die van oorsprong al onder haar beheer vielen, met inbegrip van de inrichting Overduin. De Stichting Nederlandse Hervormde Inrichtingen voor Geestelijk Hulpbehoevenden coördineerde de instellingen voor zwakzinnigenzorg en Het Oranje Nassau’s Oord bleef onder beheer van haar oude eigen stichting, vanwege statutaire beperkingen in verband met het Koninklijk Huis. Het aan het Oranje Nassau’s Oord verbonden Emmafonds, bestemd voor verpleging voor min- of onvermogenden, werd door de Vereniging en diens opvolger overgenomen.Vanaf 1979 werd de Vereniging voortgezet onder de naam De Open Ankh, stichting dienstverlening geestelijke gezondheidszorg‘. De Vereniging droeg in 1979 haar activiteiten over maar bleef formeel bestaan tot 1994, het jaar van de overgang naar het werkverband van De Open Ankh.
Samenstelling van besturen
Dagelijks Bestuur 1927 Dhr. J.R. Snoeck Henkemans, 's-Gravenhage, voorzitter Ds. A.B. te Winkel, 's-Gravenhage, tweede voorzitter Dhr. H. van Boeijen, Voorburg, penningmeester Ds. K.J. van den Berg, Amersfoort Ds. J. Hoekstra, Ternaard Ds. C.J. van Paassen, Haarlem Dr. Joh. van der Spek, Heemstede Dhr. H. Wisman, Utrecht
Algemeen Bestuur 1927 Ds. P.A. Binsbergen, Mastenbroek Dhr. N. de Bruyn, Apeldoorn Jhr. mr. C.G.C. Quarles van Ufford Dhr. F. C. C. Schokking, Amsterdam Ds. B. Tichelman, Schevingen Dhr. P. van der Vies, Schiedam Dhr. P. Wolffensperger, Zwolle
Dagelijks Bestuur 1963 dr. R.J. Kruisinga, Wassenaar, voorzitter mr. H. Rijpstra, Terneuzen, vice-voorzitter Dhr. J.H. Wessels Boer, Zierikzee, secretaris Dr. J.W. Beerekamp, Hoogeveen Dhr. J. L. van Hasselt, Groningen Dhr. J. T. Mellema, Nieuw Scheemda Dhr. J.J. Schokking, Amsterdam
Algemeen Bestuur 1963 Mr. W. Aantjes, Utrecht Dhr. J. van Antwerpen, Meppel Mr. H.K. Beernink, Rijswijk (Z-H.) Dr. ir. P. Dingemans, Delft Dhr. J.M.C.Emmen,Spakenburg Jhr. ds. C. van Eysinga, Oppenhuizen Dhr. H.M. Gerbrandij, Sneek Prof. dr. H. Jonker, Utrecht Ir. J. van der Kerk, ‘s Gravenhage Dr. A.A. Koolhaas, Amersfoort Dhr. H. C. Kranenburg, Rotterdam Dhr. C.J. de Lange, Zeist mw. dr. A.P. van Ooijen-Bolt, Drogeham Dr. mr. L.W.D. Schreuder, Amsterdam Dr. C. van Staverden, Leeuwarden Ds. P. van Wakeren, Rotterdam Ds. J.T. Wiersma, Wassenaar Dhr. J.M.J. Zandscholten, Deventer
Dagelijks Bestuur 1976 Mr. F.Th. Dijckmeester, voorzitter Ir. J. van der Kerk, vice-voorzitter Mr. W. Aantjes Dhr. G.J. van Amerongen Dhr. A.A. Beckering van Rhijn Ds. H.Beker Ds. H.M.J. van Duyne, Drs. G.J. Graafland Prof. dr. R.J. Ritsma Mr. C. van Veen
Algemeen Bestuur 1976 Mr. B. van Haersma-Buma Mw. A.Bijloo-Hannema Dhr. L.C. van Dalen Mr. J.I. van Dijke Mw. A. van Eck Dijkers Ds. J. van Ginkel Mw. A.G. Graafland-Haitsma Dhr. G.Groen Dhr. A, Groenendijk Mw. A.B. Hannema-van Elinkhuizen Mr. P.J.L. van Hoeken van ’s Gravepolder Dhr. H.R. Kreij Mw. Lietaert Peerbolte- van den Bergen Mw. A.Oosterwerf-Doddema Mr. A. Panis Mr. F.H. Piket Dhr. D. van der Plas Drs. D. Ravsteijn Dr. A.D. Roscam Abbing Mw. G.H. Strikwerda-van Dam Mw. J. van der Velden-de Kreij Mr. E.P. van Veldhuizen Mw. drs. F.C. Veltamp Mw. M. Visser-Steegman Mw. A.A.Vondeling- van ’t Hof Prof. dr. A. Wattel Mr. A.G. de Wilde
Deze stichting, met hetzelfde bestuur als de Vereniging, werd opgericht in 1939 en opgeheven in 1966. De stichting gevestigd te Voorburg had tot taak het werven van fondsen voor het werk van de Vereniging. Contribuanten waren kerkelijke gemeenten, donateurs en andere begunstigers.
Samenstelling van besturen
Dagelijks Bestuur 1957 Dr. Joh. van der Spek, ’s-Gravenhage ,voorzitter Dhr. K. van Boeijen, Wassenaar, secretaris Mr. J. van Haselen, Soesterberg, penningmeester Ds. K.J. van der Berg, Garderen Ir. F.E.D. Enschedé, Utrecht Prof.dr.Th.L. Haitjema, Groningen Ds. J. Hoekstra, Zeist Ds. P.A.A. Klusener, Rotterdam Ds. J.A. Kwint, ’s Gravenhage J.J. Schokking, Amsterdam H. Wisman, sr., Zeist
Algemeen Bestuur 1957 K. de Bloois, Rotterdam K. van Boeijen, Wassenaar Dr. ir. P. Dingemans, Delft S. Hoogenboom, Naaldwijk H.C. Kranenburg, Rotterdam Mr. Ph. Loggers Ds. C.M. Luteijn, Groningen H.M. Martens, Nunspeet Ds. Joh. A. Raams, Brummen Dr. mr.L.D.W. Schreuder, Amsterdam Mr. Th. Semeijns De Vries- van Doesburgh, Rotterdam M.C. Siezen, Epe Kr. Verhoeven J. Lzn. , Voorburg P.van der Vlies, Schiedam A. van Walsum, Capelle a/d IJssel Ir. M. IJzerman, ’s Gravenhage
1944, 1945 ontbreken.
1944, 1945 ontbreken.
Zie voor 1939-1963 jaarverslagen Zon & Schild.
Zie voor 1964-1966 jaarverslagen Oranje Nassau's Oord.
De Stichting Nederlandse Hervormde Inrichtingen voor Geestelijk Hulpbehoevenden, opgericht in 1953 en gevestigd te Soest, bestuurde de instellingen voor zwakzinnigenzorg, (Hendrik van Boeijen-Oord, het Eemeroord, Borneroord en Hernesseroord). De Stichting vormde een bestuurlijke en personele unie met de Vereniging. In 1979, tezamen met de Vereniging omgezet in De Open Ankh, bleef de organisatie formeel bestaan tot de juridische fusie een feit was in 1994, toen het werkverband van De Open Ankh ontstond.
Samenstelling van besturen
Dagelijks Bestuur 1956 Dr. Joh. van der Spek, ’s Gravenhage, voorzitter Dhr. K. van Boeijen, Wassenaar, secretaris Mr. J. van Haselen, Soesterberg, penningmeester Dr. J.W. Beerekamp, predikant,Hoogeveen Ds. K.J. van den Berg, de Bilt Ir. F.E.D. Enschedé, Utrecht Prof.dr.Th.L. Haitjema, Groningen Ds. J. Hoekstra, Zeist Ds. P.A.A. Klusener, Delft Ds. J. A. Kwint, ’s Gravenhage Dhr. H.M. Martens, Nunspeet Dhr. J.J. Schokking, Amsterdam
Algemeen Bestuur 1956 Dhr. J. van Antwerpen, Meppel Mr. H.K. Beernink, Rijswijk (Z-H.) Dr. ir. P. Dingemans, Delft Dhr. J.M.C.Emmen,Spakenburg Dhr. H.M. Gerbrandij, Sneek Dr. C.A. Graafland, Groningen Dhr. S. Hoogenboom, Naaldwijk Dhr. H. C. Kranenburg, Rotterdam Mej. G.J.L. Kromsigt, Emmen Ds. C.M. Luteijn, Groningen Dhr. J. T. Mellema, Nieuw-Scheemda mr. H. Rijpstra, Smilde Dr. mr. L.W.D. Schreuder, Amsterdam Mr. Th. Semeijns De Vries- van Doesburgh, ‘s-Gravenhage Dr. C. van Staveren, Leeuwarden Dhr. J.M.J. Zandscholten, Deventer
Voor 1964-1977 gecombineerd met jaarverslagen van Oranje Nassau's Oord.
Deze stichting werd in 1966 door de Vereniging opgericht met als doel dienstbaar te zijn op het gebied van centrale financiering en financiële samenwerking. In de jaren negentig is aan haar doelstelling ook het mogelijk maken van vernieuwend onderzoek in zorg en zorgprojecten dat elders niet kan worden gehonoreerd, toegevoegd. Voorbeelden hiervan zijn de bijzondere leerstoelen aan universiteiten van Utrecht en Leiden voor zorgmanagement en voor de ziekte van Huntington. De naam is bij die gelegenheid veranderd in Stichting Dienstverlening Gezondheidszorg. Een onderdeel van de Stichting was het Fonds Bijzondere Sociale Voorzieningen, een sociaal fonds voor personeelsleden of hun nabestaanden. Later kreeg onder De Open Ankh, de Stichting Innoveren met Zorg eenzelfde karakter.
1967-1978 ontbreken.
Voor 1979-1985 gecombineerd met de jaarverslagen Oranje Nassau's Oord.
1984-2001 ontbreken.
In oktober 1977 werd bij het 50-jarig bestaan van de Vereniging besloten deze te vervangen door een nieuwe organisatie onder de naam “De Open Ankh, stichting dienstverlening geestelijke gezondheidszorg”. Deze verandering is in 1979 statutair vastgelegd. De stichting zette het werk van de Vereniging voort, maar dan in een breder confessioneel kader. De Ankh is het koptisch-christelijk symboolteken voor leven, een symbool dat Vereniging en Stichting al sinds 1964 als beeldmerk gebruikten. Dit is in navolging van het Maandblad voor Geestelijke Volksgezondheid, dat het teken voerde om de historische lijn van oude geest en geneeskunde naar het heden door te trekken. Het woord “open” benadrukte het gericht zijn op de omringende wereld. De Open Ankh was gevestigd in de gebouwen van het Centraal Bureau van de voormalige Vereniging te Soesterberg.
Toenemende welvaart, uitbreiding van het ziekenfondspakket, invoering van de Algemene Bijstandswet en de Algemene Wet Bijzondere Ziektekosten leidden in de jaren zeventig tot grote veranderingen in de gezondheidszorg: differentiatie nam toe, zorg op maat kreeg vorm in dagbehandeling, beschermd wonen en therapeutische programma's voor verschillende doelgroepen. De Open Ankh zorgde voor verbeterde en nieuwe accommodatie voor zowel jonge als oude mensen met een verstandelijke handicap.
Om de ontwikkelingen in de organisatie van de zorg te voeden werd in 1980 door de Ankh aan de faculteit Geneeskunde van de Rijksuniversiteit te Utrecht een Bijzondere leerstoel Zorgmanagement gevestigd, die in 2001 als vaste leeropdracht is overgenomen. Een leerstoel voor de ziekte van Huntington bracht de Ankh tot stand aan de Rijksuniversiteit van Leiden in 1999. De financiën hiervoor werden deels door de Stichting Dienstbetoon Gezondheidszorg ter beschikking gesteld. De medische zorg verleend door de instellingen van de Ankh werd na 1989 gecontroleerd door een eigen Toetsingscommissie Patiëntgebonden Wetenschappelijk Onderzoek, ontstaan in samenwerking met het Trimbos Instituut te Utrecht. Deze commissie werd tien jaar later, in 1999, door het Rijk erkend.
Andere fondsen functionerend onder de koepelorganisatie waren het Open Ankh Fonds (het Pensioenfonds voor medewerkers van de Open Ankh) en in 2005 de Stichting Ankherplaats voor het vastgoedbeheer van het collectief.
Meerdere instellingen traden tussen 1984 en 1997 toe tot de stichting. Voor psychogeriatrische zorg De Vierackers te Assen, De Hemelse Berg in Oosterbeek, de Rijnhof te Renkum en Beileroord, De Altingerhof te Beilen. Een aantal verzorgingshuizen volgde (De Boshof te Assen, Dekelhem in Gieten en Haagwijk te Leiden), evenals De Terp te Drachten voor gehandicaptenzorg.
In 1994 werden de zestien toen verbonden instellingen ondergebracht in negen afzonderlijke stichtingen, die in totaal op meer dan tweehonderd locaties zorg en dienstverlening boden. Deze stichtingen beheerden hun eigen budgetten en onderhandelden rechtstreeks met zorgverzekeraars. Elke stichting kende een Raad van Bestuur en een Raad van Toezicht. Binnen de koepel De Open Ankh functioneerde alleen een bestuur. Dit bestuur fungeerde als toezichthouder op de algemeen secretaris en had bevoegdheden voor de algehele stichting en voor het werkverband. De Ankh bleef eigenaar van het door de instellingen gebruikte vastgoed en hield invloed op beslissingen die het gehele werkverband raakten. Door de uitbreiding was de christelijke grondslag van de organisatie alterug gedrongen en in 1996 werd als eigentijdse vertaling van de brede visie het devies gekozen “Zorg voor anderen zoals je voor jezelf zou wensen”.
De bestuurlijke complexiteit bij het groter geworden collectief maakte meer kennis op het gebied van bedrijfsvoering noodzakelijk. De Stichting Plan en Projectpartners begeleidde daarom vanaf 1993 het ontwikkelproces. Nieuwe bestuursvormen werden gevormd: Economenoverleg, Strategiecommissie, het Directeurenberaad, Gehandicaptenzorgberaad en Wieloverleg, waarin de drie beleidsvelden, medische zorg, psychiatrische zorg en ouderenzorg, waren verbonden (de naam is ontleend aan de verbindende cirkel van het beeldmerk.). Vanwege de toename in het aantal psychiatrische verzorgingstehuizen voor ouderen startte in 1999 een Beleidsoverleg Ouderenzorg. Als organisatie voor beheer van het vastgoed van de Ankh werd in 2000 de Stichting Ankherplaats opgericht.
Het Algemeen Bestuur en het Dagelijks Bestuur werden na 2000 aangevuld met een Raad van Toezicht van de Stichting Plan en Projectpartners. Het gezamenlijke werkverband behoorde, op het gebied van de omzet, tot de top drie van de zorginstellingen in Nederland.
De dienstverlenende taak van De Ankh werd sterker in de periode na 1999, in de vorm van ondersteuning gericht op de zorg van speciale groepen geestelijk gehandicapten door het beschikbaar stellen van projectsubsidies, vastgoed en/of bestuurlijk advies. De Stichting Innoveren met Zorg legde zich toe op het werven van fondsen voor zorgprojecten. De Stichting Thomashuizen Nederland bood een passende leefomgeving voor mensen met een verstandelijke beperking of gedragsstoornis. Terwijl de Stichting SOFT-Tulip zich inzette voor geneeskundige zorg en revalidatie in Midden- en Oost Europa en de Schizofrenie Stichting Nederland zich beijverde de kennis op dit specifieke terrein te verbeteren. Tevens ondersteunde De Ankh de Stichting Opvang Ex-gedetineerden in Leefgemeenschappen (STOEL) voor het realiseren van leefgemeenschappen voor deze groep in de provincie Drenthe. Het bestuur nam tussen 2003 en 2005 het voorzitterschap op zich van de vergaderingen van de Stichting Leerhuizen Palliatieve Zorg, een organisatie voor opleidingen in de zorg, evenals van het overleg van medisch-psychiatrische zorgcollectieven verenigd in de Cortenbergh Groep.
Ook in de periode 2005-2006 sloten nieuwe instellingen een overeenkomst tot samenwerking met De Ankh: De Moerborch, zorgcentra voor psychiatrische zorg te Heerenveen, de Stichting Steinmetz, de Compaan (Den Haag), gespecialiseerd in ondersteuning van mensen met een geestelijke handicap bij wonen, werken en vrijetijdsbesteding, en de Stichting Topaz, gevestigd te Katwijk en Voorschoten, voor bejaardenzorg, revalidatie en behandeling van de ziekte van Huntington.
In 2007 werd door de De Ankh een Coöperatieve Vereniging opgericht, met als doel intensiever overleg op projectniveau te bevorderen in plaats van een meer afstandelijke sturing. In de overgangsperiode bestonden het af te bouwen werkverband en de Coöperatieve Vereniging naast elkaar. Het adviesbureau Vivace werd aangetrokken voor zakelijke dienstverlening.
Samenstelling van besturen
Bestuur 1979 drs. J.C. Blankert, voorzitter drs. ing. H.A. Wessels, penningmeester mr. W.H. Neisingh, secretaris van het bestuur mr. drs. A.J. Modderkolk, algemeen secretaris prof. dr. P. L. Meurs, bestuurslid mr. J.P. Hopman, gedelegeerd bestuurslid
Bestuur 1988 Mr. C.W. Labree, voorzitter Drs. G. van Barneveld, algemeen secretaris Mr. D. van Leeuwen, penningmeester Mr. W. Aantjes Dhr. J. van Bommel Prof. mr. G. Heida Mw. N.A.M. Lodder-de Vries Dhr. H. van der Meulen Drs. D. Ravestijn Prof. dr. R.J. Ritsema Ing. E.J. Weegink Mw. ir. M. Wiechers- de Vries